Το πρώτο άρθρο

  Θέλω για αρχή να χαιρετήσω από την μεριά μου τους αναγνώστες αυτού του blog.

Είναι το πρώτο μου άρθρο και θα ακολουθήσουν πολλά. Θα αναφερθώ σε πολλά θέματα αλλά περισσότερο σε θέματα που είμαι γνώστης και έχω άποψη με βάσεις αφού γενικότερα είμαι ανήσυχος και απόλυτος σαν άνθρωπος (να αποφεύγετε τέτοιους τύπους).

    Θα ήθελα να αναφέρω ότι τα blogs ξεφυτρώνουν σαν τους κλαρινογαμπρούς (δημιουργούνται με τρελό ρυθμό). Οι περισσότεροι είναι ενθουσιασμένοι όπως και τα δύο φιλαράκια μου από την φήμη των blogs αλλά δημιουργούνται για να διασκεδάσουν να σχολιάσουν και να προσφέρουν <<ίσως>> κάποια γνώση που πηγάζει από εμπειρίες και υποκειμενικές απόψεις. Φυσικά είναι δεκτή η κάθε άποψη και σχόλιο..

    Αφού σήμερα θα μιλήσουμε γενικότερα χωρίς συγκεκριμένο θέμα θέλω να σας παρακινήσω ακόμη περισσότερο να ασχοληθείτε με τον κόσμο της τεχνολογίας και του διαδικτύου.

Φαντάζομαι ότι όλοι έχουμε κάποιον συγγενή, φίλο ή σύντροφο που μας ''πρήζει'' να ζήσουμε και να ξεκολλήσουμε από το διαδίκτυο, τον υπολογιστή τα tablet και τα smartphones.

Ε ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΣΠΑΣΕ, ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ!!

Είναι ωραίο να ''λιώνεις'' στο facebook, στις σειρές, στις ταινίες, στα blogs και σε πολλά άλλα που θα αναφερθώ αργότερα. Είναι απόλαυση αυτή η δυνατότητα να έχεις συνεχή πρόσβαση και τέτοιες δυνατότητες σαν χρήστης σε αυτά που σου αρέσουν. Στο κάτω κάτω όλο το μέλλον θα βασίζεται σε αυτά. Δεν θα αναφερθώ σήμερα σε αυτά που αρέσουν σε εμένα αλλά θα προτείνω σε εσάς να κάνετε αυτά που απολαμβάνετε χωρίς δεύτερη σκέψη. 

   Ε λοιπόν παραγγείλετε μία πίτσα γίγας απόψε (φάτε την όλη) και δείτε ταινία.

Από τις επόμενες ημέρες ξεκινάνε πολύ αυστηρά προγράμματα διατροφής και γυμναστικής...

    Δεν θα αναφέρω το όνομα μου γιατί μου αρέσει πού η ιδέα του μυστηρίου.

Ελπίζω να δημιουργήσετε μία εικόνα για εμένα στην φαντασία σας σαν ένα χοντρό, άσχημο, κομπλεξικό, αγράμματο απόλυτο τύπο που θα διαβάζετε τα άρθρα μου γιατί θα είναι ενδιαφέρον (και θα ξεστραβωθείτε).

Αυτό αρκεί....     

Ευχαριστώ τους αδερφούς μου Μάνο και Dodo για την πρόσκληση στο προσωπικό τους blog...

Remember, remember

Πέντε ενδεκάτου,μια μέρα σταθμός για τον κινηματογράφο,μια μέρα που κατάφερε να καθιερωθεί μέσα από την ταινία V σαν η μέρα της επανάστασης και της απελευθέρωσης. Δεν θα μιλήσω για τον πραγματικό Guy Fawkes και το bonfire night που αποτέλεσε έμπνευση στους Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ για τη δημιουργία του κόμικ V for Vendetta όπου και βασίζεται η ομώνυμη ταινία! 

“Remember, remember the fifth of November of gunpowder treason and plot. I know of no reason why the gun powder treason should ever be forgot.” 

― Alan Moore, V for Vendetta

Μένουν μόλις 2 μέρες για τη συγκεκριμένη μέρα όπου κάθε σινεφίλ που σέβεται τον εαυτό του θα καθίσει και θα δει το V for Vendetta είτε στην τηλεόραση είτε στην οθόνη του υπολογιστή του. Εγώ προσωπικά φέτος αποφάσισα να δω και την αγαπημένη ταινία του V το The Count of Monte Cristo κάτι που θα με βοηθήσει να εμβαθύνω στην ψυχολογία του V καθώς μιλάει για την ταινία με πολύ πάθος!

Η ταινία για τους περισσότερους είναι απλά μια ταινία με έναν υπερήρωα που σκοτώνει κακούς με απώτερο σκοπό την ελευθεριά της Αγγλίας. Όταν μια ταινία θίγει θέματα όπως ομοφυλοφιλία, ελευθερία λόγου, τρομοκρατία, φασισμό, αναρχισμό και όλα αυτά με την εκπληκτική για εμένα ερμηνεία (δεν είναι και εύκολο να υποδύεσαι έναν χαρακτήρα που φοράει μάσκα) του Hugo Weaving ως V και την υπογραφή των αδερφών Wachowski παίρνεις το V for Vendetta μια ταινία που αξίζει να βλέπεις κάθε χρόνο ώστε να σου θυμίζει κάποιες αρχές και κάποιες ιδέες που όλοι μας ξεχνάμε με τον καιρό.Η ταινία όπως και ο πρωταγωνιστής είναι ιδέες και όπως θα έλεγε και ο V οι ιδέες δεν πεθαίνουν.Ο τρόπος που σε κάνει η συγκεκριμένη ταινία να νιώθεις για την ελευθερία είναι μαγευτικός και ρομαντικός ταυτόχρονα. Ο ιπποτισμός και το ήθος που πηγάζει από τον χαρακτήρα του V και του Gordon Deitrich είναι για σεμινάριο καθώς οι πράξεις τους είναι καθαρά αλτρουιστικές. Τέλος η Natalie Portman προσπάθησε αλλά χάθηκε μέσα στο κάστινγκ.Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη επιλογή για την πέμπτη μέρα του ενδέκατου μήνα οποιουδήποτε έτους και για όσους έχουν το χρόνο και την υπομονή να δούνε μια ταινία του 34' πιστεύω δεν θα αδικηθούν.

“Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is a vestige of the vox populi, now vacant, vanished. However, this valorous visitation of a bygone vexation stands vivified and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin vanguarding vice and vouchsafing the violently vicious and voracious violation of volition! The only verdict is vengeance; a vendetta held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous. Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose, so let me simply add that it's my very good honor to meet you and you may call me "V".” 

― Alan Moore, V for Vendetta