Συγγνώμη κύριε..ποιος είστε?!

Γεννημένος ένα κρύο (υποθέτω!ίσως και βροχερό..) φθινοπωρινό πρωινό του Οκτώβρη του 88', λίγους μήνες αφού η ΑΕΛ κατακτούσε το πρώτο και τελευταίο της πρωτάθλημα Ελλάδος, δε σταμάτησα ποτέ να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου. Το γεγονός ότι ήμουν και είμαι μέλος πολύτεκνης οικογένειας με έκανε να καταλάβω ότι πρέπει να σέβομαι και να εκτιμώ ότι μου προσέφερε η ζωή και να προσπαθώ για το καλύτερο..και να ελπίζω...

3 αδερφές-Αγάπη μόνο παιδιά..

.

Στα 18 μου κατάφερα να μπω στην Πληροφορική ΑπΘ και, αφού τα πρώτα 2-3 χρόνια κατάλαβα για τα καλά την έννοια "φοιτητική ζωή", κάπου στα μέσα του 7ου έτους πήρα το πτυχίο μου, πήγα στρατό στον κρύο και αφιλόξενο, για κάποιους, Έβρο και γύρισα στην Κοζάνη της ανεργίας. Εδώ,όπου όλοι λένε ότι ζουν για ένα στενό με καφετέριες αλλά αυτό το στενό είναι που μας βοηθάει να ξεχνάμε τις δυσκολίες και τα προβλήματά μας..Έτσι, λοιπόν αποφασίσαμε μαζί με το τρελό παρεάκι μου να φτιάξουμε ένα blog που θα ασχολείται με κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις καθώς και με καθημερινές ιδέες για ψυχαγωγία και χαλάρωση. 

Περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω..

Ελπίζουμε να μας εμπιστεύεστε που και που και να διαβάζετε αυτά που γράφουμε ή έστω να ρίχνετε μια γρήγορη ματιά..Δεχόμαστε κριτική, σχόλια, παράπονα, δωροδοκίες, τηλέφωνα, ραβασάκια κτλ..Τέλος, ας αναφερθώ στα ενδιαφέροντά μου τα οποία είναι ο αθλητισμός, η μουσική σχεδόν όλων των ειδών, ο χορός, η 7η Τέχνη, το διαδίκτυο και οι δραστηριότητες με φίλους και φίλες..και οι γυναίκες φυσικά..(Σιγά εσύ..Δον Ζουάν..)

Σιγά εσύ..Δον Ζουάν..